Słownik

Błąd lekarski zwany jest również błędem w sztuce lekarskiej. Błędem lekarskim jest nieprawidłowe, co oznacza - sprzeczne ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, działanie lub zaniechanie lekarza pozostające w związku z udzielaniem pacjentowi świadczeń zdrowotnych.

Błędu, rozumianego jako niezgodne ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej działalnie lub zaniechanie w związku z udzielaniem pacjentowi świadczeń zdrowotnych, dopuścić może się nie tylko lekarz lecz każda z osób wykonujących zawód medyczny. Mówimy w takim przypadku o błędzie medycznym, co jest pojęciem szerszym niż pojęcie błędu lekarskiego. Wyróżniamy błędy diagnostyczne, terapeutyczne, techniczne, organizacyjne i informacyjne.

Dobra osobiste stanowią kategorię dóbr niemajątkowych - uznanych systemowo wartości oraz osobistych stanów rzeczy, nierozerwalnie związanych z człowiekiem, a obejmujących jego fizyczną i psychiczną integralność, indywidualność, godność oraz pozycję w społeczeństwie. Dobra osobiste to w szczególności: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna czy wynalazcza. Instytucje służące ochronie dóbr osobistych znajdziemy m.in. w ramach prawa cywilnego.

Kolizja to zdarzenie drogowe, w którym nikt nie odniósł obrażeń.

Dobra osobiste mogą zostać naruszone cudzym działaniem bądź zaniechaniem, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie naruszenia dobra osobistego można żądać by osoba, która takiego naruszenia się dopuściła, usunęła jego skutki. Na zasadach przewidzianych w Kodeksie Cywilnym można dochodzić w takim przypadku również m.in. zadośćuczynienia pieniężnego.

Naprawienie szkody może polegać na przywróceniu stanu poprzedniego bądź na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej. Wybór, o ile istnieje (nie zawsze przywrócenie stanu poprzedniego jest możliwe!), należy do poszkodowanego. Odszkodowanie winno obejmować wszystkie normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Odszkodowanie komunikacyjne to świadczenie służące naprawieniu powstałej szkody, przysługujące osobie poszkodowanej na skutek wypadku drogowego lub kolizji.

Pojęcie ryzyka w transporcie drogowym oznacza prawdopodobieństwo zaistnienia niepożądanego zdarzenia, które związane jest z powstaniem szkody lub straty w przewożonym ładunku.

Szkoda to uszczerbek, którego dana osoba doznaje w sferze swojego majątku lub osobowości, wskutek działań naruszających możność tejże osoby do decydowania o sobie i swoich interesach. Szkoda może mieć charakter majątkowy lub niemajątkowy (mówimy wtedy o krzywdzie). Szkoda majątkowa może przybrać postać rzeczywistych strat (damnum emergens) lub utraconych korzyści (lucrum cessans).

Szkoda na mieniu to uszczerbek w majątku poszkodowanego, wynikający ze zdarzenia losowego, nieszczęśliwego wypadku albo celowego działania osoby trzeciej. Może on polegać na zniszczeniu, uszkodzeniu bądź utracie rzeczy, obejmuje zarówno rzeczywistą stratę jak i utracone korzyści.

Szkoda na osobie to szkoda wynikająca z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Jej naprawienie obejmuje wszelkie koszty będące konsekwencją uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia (np. koszty leczenia, opieki, przyuczenia do nowego zwodu itd.). W szczególności - jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy albo jeżeli zmniejszyły się jego widoki na przyszłość - może on dochodzić od zobowiązanego do naprawienia szkody osobowej stosownej renty.

Pod pojęciem szkody rozumie się zmianę jakościową towaru, która powoduje obniżenie jego wartości lub uniemożliwia prawidłowe z niego korzystanie. Zgodne z przepisami Prawa przewozowego wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje szkód transportowych: uszkodzenie przesyłki, ubytek przesyłki i utratę przesyłki.

Przez uszczerbek na zdrowiu rozumieć należy takie naruszenie fizycznej lub psychicznej sprawności organizmu, które skutkuje trwałym lub długotrwałym upośledzeniem jego czynności.

Wypadek komunikacyjny to zdarzenie w ruchu lądowym, morskim lub powietrznym, w którym uczestniczył co najmniej jeden pojazd (z napędem lub bez napędu silnikowego), którego skutkiem są szkody na uczestniczących w nim osobach.

Wypadek przy pracy to nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w zw. z pracą: podczas lub w zw. z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, podczas lub w zw. wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, w czasie pozostawania przez pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania pracy.

Ustawa wypadkowa wprowadza podział wypadków przy pracy na trzy rodzaje w zależności od ich skutków. Wypadek śmiertelny to wypadek w wyniku, którego doszło do śmierci poszkodowanego (w okresie do sześciu miesięcy od dnia wypadku). Wypadek ciężki to taki, którego konsekwencją jest ciężkie uszkodzenie ciała (utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej, itp.), naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe zniekształcenie ciała. Zbiorowy wypadek przy pracy, to taki wypadek, któremu uległy minimum dwie osoby w wyniku tego samego zdarzenia.

Zadośćuczynienie to odszkodowanie za szkodę niemajątkową czyli krzywdę (ból, cierpienia psychiczne, inne negatywne doznania). Zadośćuczynienie ma charakter pieniężny, powinno obejmować wszelką krzywdę, wyrządzoną poszkodowanemu, zaś jego kwota - być dla poszkodowanego odczuwalna.

Zdarzeniem medycznym jest zaistniałe w trakcie udzielania lub w efekcie udzielenia bądź zaniechania udzielenia świadczenia zdrowotnego zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pacjenta, albo śmierć pacjenta, którego z wysokim prawdopodobieństwem można było uniknąć w przypadku udzielenia świadczenia zdrowotnego zgodnie z aktualną wiedzą medyczną albo zastosowania innej dostępnej metody diagnostycznej lub leczniczej, chyba że doszło do dających się przewidzieć normalnych następstw zastosowania metody, na którą pacjent wyraził świadomą zgodę.