Słownik

Błąd w sztuce lekarskiej to czynność bądź zaniechanie lekarza w zakresie diagnozy i terapii, niezgodne z zasadami i wiedzą medyczną. Błędów lekarskich dopuszczają się wyłącznie lekarze.

Błąd medyczny to nieumyślne działanie, zaniedbanie lub zaniechanie lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej lub innej osoby wykonującej zawód medyczny, które naruszają podstawowe prawa pacjenta, dotyczące jego życia i zdrowia, powodują powstanie szkody u pacjenta np. zakażenia, uszkodzenia ciała, uszczerbku na zdrowiu lub prowadzą do śmierci.

Kodeks cywilny nie podaje wprost definicji dóbr osobistych, stwierdza jedynie, że jest to ogół ważnych ze społecznego punktu widzenia wartości, przysługujących każdemu człowiekowi: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Wraz ze zmianami stosunków społecznych ze zbioru dóbr osobistych pewne dobra mogą znikać, a pojawiać inne np. prawo do intymności, prywatności życia, płci, itp.

Kolizja to zdarzenie drogowe, w którym nikt nie odniósł obrażeń.

Według Kodeksu cywilnego naruszenie dóbr osobistych jest bezprawnym cudzym działaniem lub zachowaniem, prowadzącym do zagrożenia, zniszczenia lub pogwałcenia dóbr osobistych człowieka. Do naruszenia dóbr osobistych dochodzi wtedy, gdy czyjeś zachowanie powoduje, że czujemy się obrażeni, zawstydzeni, poniżeni, skrzywdzeni, itp. Oceniając, czy doszło do naruszenia dóbr osobistych, bierze się pod uwagę nie tylko subiektywne odczucie osoby żądającej ochrony prawnej, lecz przede wszystkim reakcję społeczną, jaką dane zachowanie wywołuje.

Świadczenie wypłacane poszkodowanemu przez podmiot prawa cywilnego z tytułu poniesionej szkody. Ma na celu wyrównanie uszczerbku majątkowego osoby, której prawa zostały naruszone. Odszkodowanie może być wypłacone, gdy mają miejsce następujące okoliczności: dochodzi do szkody, która wynika z wydarzenia obciążonego obowiązkiem naprawy oraz istnieje związek przyczynowy między zajściem wydarzenia a szkodą, jaka z tego wynika.

Odszkodowanie komunikacyjne to świadczenie będące finansową rekompensatą powstałej szkody, przysługujące osobie poszkodowanej na skutek wypadku drogowego lub kolizji, pod warunkiem, że osoba ta nie jest sprawcą zdarzenia.

Pojęcie ryzyka w transporcie drogowym oznacza prawdopodobieństwo zaistnienia niepożądanego zdarzenia, które związane jest z powstaniem szkody lub straty w przewożonym ładunku.

Pojęcie szkody odnosi się do wszelkich uszczerbków w dobrach lub interesach prawnie chronionych, których poszkodowany doznał wbrew swojej woli. Szkoda uznawana jest za podstawową przesłankę odpowiedzialności.

Szkody na mieniu są to uszczerbki w majątku wynikające z naruszenia prawa własności i innych praw majątkowych, powstałe w zakresie rzeczywistej straty (damnum emergens) lub utraconych korzyści (lucrum cessans). Rzeczywista strata odnosi się do poniesionego uszczerbku np. na zdrowiu czy mieniu, natomiast pozbawienie przyszłych korzyści wynika np. z niemożności podjęcia pracy z powodu utraty sprawności ruchowej.

Szkody na osobie to uszczerbki wynikające z naruszenia dóbr osobistych w postaci: szkody majątkowej (osobowej), tj. uszczerbków w majątku oraz szkody niemajątkowej (tzw. krzywdy), czyli uszczerbków psychicznych.

Pod pojęciem szkody rozumie się zmianę jakościową towaru, która powoduje obniżenie jego wartości lub uniemożliwia prawidłowe z niego korzystanie. Zgodne z przepisami Prawa przewozowego (Dz. U. z 2017r.) wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje szkód transportowych: uszkodzenie przesyłki, ubytek przesyłki i utrata przesyłki.

Wypadek komunikacyjny to zdarzenie w ruchu lądowym, morskim lub powietrznym, w którym uczestniczył co najmniej jeden pojazd (z napędem lub bez napędu silnikowego), którego skutkiem są szkody na uczestniczących w nim osobach.

Wypadek przy pracy jest zdarzeniem, do którego doszło podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności, poleceń przełożonych, czynności na rzecz pracodawcy (nawet bez polecenia), a także wtedy, gdy wypadek nastąpił w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy (np. w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku)

Ustawa wypadkowa wprowadza podział wypadków przy pracy na trzy rodzaje w zależności od ich skutków. Wypadek śmiertelny to wypadek w wyniku, którego doszło do śmierci poszkodowanego (w okresie do sześciu miesięcy od dnia wypadku). Wypadek ciężki to taki, którego konsekwencją jest ciężkie uszkodzenie ciała (utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności rozrodczej, itp.), naruszające podstawowe funkcje organizmu, a także choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu, trwała choroba psychiczna, całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w zawodzie albo trwałe zniekształcenie ciała. Zbiorowy wypadek przy pracy, to taki wypadek, któremu uległy minimum dwie osoby w wyniku tego samego zdarzenia.

Zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy i dotyczy szkody niematerialnej tzw. krzywdy. Ma na celu złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, które wystąpiły lub wystąpią w związku z zaistniałym zdarzeniem, na skutek np. pogorszenia zdrowia psychicznego, gorszej sytuacji finansowej i życiowej, powstałych trudności w codziennym funkcjonowaniu, itp.

Zdarzenie medyczne to czynność lub zaniechanie przedstawicieli zawodów medycznych oraz innych pracowników placówek medycznych.